Мой бацька... / Стихоржака / Берман Евгений
 

Мой бацька...

0.00
 
Берман Евгений
Стихоржака
Мой бацька...

***

Мой бацька самых чэсных правіл

Пагіб геройскі на вайне,

Наследства ён нам не аставіў,

Таму ражала маць мяне.

 

Срэдзі расценій і жывотных

Я рос і с мужыкамі жыў,

Круціў хвасты кабылам потным

І с хуліганамі дружыў.

 

Вучыўся у школе ніжасрэдняй

І вершы Быкава чытаў.

Сядзеў на парце на паследняй

Ды голых цётак рысаваў,

 

За што учыцель дзядзя Ваня

Указкай стукнуў у лоб мяня

На нашым на абразаванні

С тых пор слегка памешан я.

 

А на гісторыі аднажды

Я з чувствам гордасці сказаў,

Што наш Скарына — хлопец важны,

Таму што у Піцеры бываў.

 

Яшчо я занімаўся спортам,

Быу па каххею я мастак,

І пра мяне казалі горда:

"Здаровы вымахаў дурак!"

 

Я быу ігрок, канешне, класны,

Бо клюшак сто зламаў адных,

Ды вось для обшчэства апасны —

Таму сядзеў у запасных.

 

Патом у армію прызвалі,

І там рэбяты-чэрпакі

Такіх звяздзюлін надавалі,

Адбіў паследнія мазгі,

 

Што асазнаў прэдназначэнне

Сваё высокае у мамент:

Я Родзіны маей спасенне,

Яё бяссменны… старшыня

 

Пра безатцоўшчыну забыўшы,

Я стаў с каррупцыяй барэц,

Быу проста лабатрас я быўшы,

А зараз усех дзяцей айцец.

 

Цяпер усталымі рукамі

Нясу хрустальны я сасуд,

Бальшымі пью з яго глаткамі,

А астальныя пусць… пацерпяць.

 

Я збіў зеніткай інтурыстаў,

І, штоб давольны быў народ,

Я ператрахіваў міністраў:

Глядзел, хто врот, а хто не врот.

 

Аднажды я за яйца взяўся —

Весь проста потам ізашоў,

Штоб чалавечаскія яйца

Папалі к каждаму на стол.

 

Я акружыў народ заботай,

Яго пазбавіў ушывых блох

І па майму ТВ з ахвотай

Сказалі: я вышэй, чэм Бог.

 

Каторы срок ужо матаю,

К труду тяжоламу прывык,

Але ўсе чашчэ панімаю,

Што буде хутка мне кірдык.

 

Куды ж падзецца небараке?

Куды ні плюнь — урагі кругом!

Схавацца думау я ў Іраке,

Ды там піндосы. Во дурдом!

 

На Кубу? Дык Фідэль ужо старый,

Калі памрэ — апяць хана,

Кубінцы — дзеці Чэ Гевары

Прырэжуць, быццам барана.

 

А на Радзіме — во зараза —

Ужэ смяюцца нада мной,

Маі высмеіваюць фразы,

Сатыры пішуць. Божа ж мой!

 

Сасед бальшой і сільны дужа,

Той, у каго ў кварціры газ,

Крычыць: "Трубу аддай мне, дружа,

Іначай будзеш… нехарошы чалавек!"

 

У мазаічным сваім адчаі

Адзін, з бутэлькай сам-насам

Сяджу, сасуд у руках сціскаю

І жаба душыць — не аддам!

 

(2006)

  • Валентинка № 114 / «Только для тебя...» - ЗАВЕРШЁННЫЙ ЛОНГМОБ / Касперович Ася
  • Инспектирование 17-й ОПЭСК. Порт Камрань / Поднять перископ / Макаренко
  • Охотник / Рене Жаб-Пьер
  • Ему / Любовь бывает зла... / Kif Olya
  • Мы стали пылью той... / Пыль дорог / Kalip
  • 30 апреля 2015 / Письма Джексон / Бомбшелл Ана
  • Доказывать не нужно ничего / В созвездии Пегаса / Михайлова Наталья
  • Рассказ из времени освоения целины / Целина / Хрипков Николай Иванович
  • Заяц-певец / По следам Лонгмобов-2 / Армант, Илинар
  • Афоризм 866(аФурсизм). О родстве. / Фурсин Олег
  • Паллантовна Ника. Назад в будущее / Машина времени - ЗАВЕРШЁННЫЙ ЛОНГМОБ / Чепурной Сергей

Вставка изображения


Для того, чтобы узнать как сделать фотосет-галлерею изображений перейдите по этой ссылке


Только зарегистрированные и авторизованные пользователи могут оставлять комментарии.
Если вы используете ВКонтакте, Facebook, Twitter, Google или Яндекс, то регистрация займет у вас несколько секунд, а никаких дополнительных логинов и паролей запоминать не потребуется.
 

Авторизация


Регистрация
Напомнить пароль