***
Мой бацька самых чэсных правіл
Пагіб геройскі на вайне,
Наследства ён нам не аставіў,
Таму ражала маць мяне.
Срэдзі расценій і жывотных
Я рос і с мужыкамі жыў,
Круціў хвасты кабылам потным
І с хуліганамі дружыў.
Вучыўся у школе ніжасрэдняй
І вершы Быкава чытаў.
Сядзеў на парце на паследняй
Ды голых цётак рысаваў,
За што учыцель дзядзя Ваня
Указкай стукнуў у лоб мяня
На нашым на абразаванні
С тых пор слегка памешан я.
А на гісторыі аднажды
Я з чувствам гордасці сказаў,
Што наш Скарына — хлопец важны,
Таму што у Піцеры бываў.
Яшчо я занімаўся спортам,
Быу па каххею я мастак,
І пра мяне казалі горда:
"Здаровы вымахаў дурак!"
Я быу ігрок, канешне, класны,
Бо клюшак сто зламаў адных,
Ды вось для обшчэства апасны —
Таму сядзеў у запасных.
Патом у армію прызвалі,
І там рэбяты-чэрпакі
Такіх звяздзюлін надавалі,
Адбіў паследнія мазгі,
Што асазнаў прэдназначэнне
Сваё высокае у мамент:
Я Родзіны маей спасенне,
Яё бяссменны… старшыня
Пра безатцоўшчыну забыўшы,
Я стаў с каррупцыяй барэц,
Быу проста лабатрас я быўшы,
А зараз усех дзяцей айцец.
Цяпер усталымі рукамі
Нясу хрустальны я сасуд,
Бальшымі пью з яго глаткамі,
А астальныя пусць… пацерпяць.
Я збіў зеніткай інтурыстаў,
І, штоб давольны быў народ,
Я ператрахіваў міністраў:
Глядзел, хто врот, а хто не врот.
Аднажды я за яйца взяўся —
Весь проста потам ізашоў,
Штоб чалавечаскія яйца
Папалі к каждаму на стол.
Я акружыў народ заботай,
Яго пазбавіў ушывых блох
І па майму ТВ з ахвотай
Сказалі: я вышэй, чэм Бог.
Каторы срок ужо матаю,
К труду тяжоламу прывык,
Але ўсе чашчэ панімаю,
Што буде хутка мне кірдык.
Куды ж падзецца небараке?
Куды ні плюнь — урагі кругом!
Схавацца думау я ў Іраке,
Ды там піндосы. Во дурдом!
На Кубу? Дык Фідэль ужо старый,
Калі памрэ — апяць хана,
Кубінцы — дзеці Чэ Гевары
Прырэжуць, быццам барана.
А на Радзіме — во зараза —
Ужэ смяюцца нада мной,
Маі высмеіваюць фразы,
Сатыры пішуць. Божа ж мой!
Сасед бальшой і сільны дужа,
Той, у каго ў кварціры газ,
Крычыць: "Трубу аддай мне, дружа,
Іначай будзеш… нехарошы чалавек!"
У мазаічным сваім адчаі
Адзін, з бутэлькай сам-насам
Сяджу, сасуд у руках сціскаю
І жаба душыць — не аддам!
(2006)
Только зарегистрированные и авторизованные пользователи могут оставлять комментарии.
Если вы используете ВКонтакте, Facebook, Twitter, Google или Яндекс, то регистрация займет у вас несколько секунд, а никаких дополнительных логинов и паролей запоминать не потребуется.